Co robić, gdy dziecko nie wymawia „k” i „g”?

2016-08-26 09:30:00 (ost. akt: 2016-08-26 15:08:41)
Co robić, gdy dziecko nie wymawia „k” i „g”?

Zdjęcie jest tylko ilustrajcą do tekstu

Autor zdjęcia: pixabay.com

Kappacyzm i gammacyzm to nazwy, które brzmią obco większości z nas. A tak właśnie nazywają się wady wymowy, które można zaobserwować u dzieci niewymawiających głosek „k” i „g”, a czasami nawet „h”.

Obie wady wymowy są problematyczne, bo nie zawsze od razu zrozumiemy, co dziecko ma na myśli. Wynika to z ograniczonych możliwości języka lub jego nieprawidłowej pracy. Narząd ten może być za sztywny lub po prostu za „leniwy”. Szczególnie ważny jest tył języka, bo on właśnie odpowiada za poprawne wymawianie głosek tylnojęzykowych, do których należą „k”, „g” i „h”.

Głoski te mogą być realizowane w różny sposób. Może być kappacyzm lub gammacyzm właściwy, czyli tzw. zwarcie krtaniowe. Wówczas dziecko w miejscu, gdzie powinna pojawić się głoska tylnojęzykowa, wydobywa dźwięk podobny do chrząkania. Inne sposoby realizacji „k”, „g” czy „h” to parakappacyzm i paragammacyzm. Polegają one na zamianie głosek tylnojęzykowych przedniojęzykowo-zębowymi, takimi jak „t” i „d”.

Przykładowo dziecko zamiast kura powie „tura”, a góra wypowie jako „dura”. Ostatnimi sposobami realizowania głosek są mogikappacyzm i mogigammacyzm. W tym wypadku maluchy po prostu opuszczają kłopotliwe głoski. Wyrazy takie jak karta, kwiatek, guma czy rogal dziecko wymówi jako „arta”, „wiate”, „uma” i „roal”.

Dorosłym często wydaje się, że łatwo jest wymówić kot, a nasza pociecha wymawia „tot”. Może to prowadzić do irytacji u obu stron. W takim przypadku z pomocą przyjdzie logopeda. Każda terapia dzieli się na trzy etapy: przygotowawczy, właściwego wywołania głosek i ich utrwalenia.

Na szczęście są też ćwiczenia, które możemy sami z dzieckiem wykonać w domu. Można zacząć od prostych zadań, takich jak ziewanie przy szeroko otwartych ustach, picie gęstych soków przez długą i cienką słomkę, przysysanie kawałków papieru przez rurkę i przenoszenie ich na planszę, ssanie języka środkiem cukierka lub mlaskanie całą powierzchnią języka przy opuszczonej żuchwie.

Podczas drugiego etapu wywoływania głosek zacznijmy od łączenia zaburzonej głoski z samogłoskami: ka, ko, ke, ku. Następnie można przejść do wyrazów i zdań. Gdy to zostanie opanowane, utrwalmy głoskę w śródgłosie: aka, ako, ake, aku itd. Dalej przejdźmy do ćwiczeń w wygłosie: ak, ok, ek, uk, ik, yk.

Na końcu możemy już łączyć zaburzoną głoskę z samogłoskami w nagłosie i śródgłosie: kle, kla, klu, kre, kro, wka, lko, lka, łko, nka, żka, później w wyrazach i zdaniach. W utrwalaniu głoski można wykorzystać wierszyki, piosenki i wyliczanki. Terapia identycznie wygląda w przypadku gammacyzmu. Jeśli ćwiczenia będą zróżnicowane, dziecko chętniej będzie wykonywało zadania logopedyczne.

mos

Komentarze (0) pokaż wszystkie komentarze w serwisie

Dodaj komentarz Odśwież

Dodawaj komentarze jako zarejestrowany użytkownik - zaloguj się lub wejdź przez FB