Serce ma możliwość wytwarzania rytmicznych skurczów w tzw. węźle zatokowym oraz przez specjalne włókna tzw. układu przewodzenia tych bodźców do poszczególnych części serca. Stąd też prawidłowy rytm serca nosi nazwę rytmu zatokowego.
Przyśpieszenie rytmu serca
Częstoskurcz rozpoznajemy wtedy, gdy częstość rytmu zatokowego wynosi powyżej 90 skurczów na minutę. Może być następstwem stresu, podniecenia psychicznego, obciążenia organizmu — a tym samym i układu krążenia — fizycznym wysiłkiem, wzmożonego napięcia nerwowego układu współczulnego. Przyśpieszenie tzw. zatokowe, wyzwolone stresem lub wzmożoną pobudliwością ustępuje po usunięciu przyczyny stresującej lub po środkach ogólnie uspokajających. Nie wymaga interwencji lekarskiej, zwłaszcza w trybie pilnym. Zawsze wymaga jednak oceny lekarskiej i ewentualnego podjęcia leczenia przyczynowego.
Zwolnienie pracy serca
Rzadkoskurcz jest to stan, w którym częstość rytmu zatokowego jest mniejsza niż 60 skurczów na minutę. Występuje on w czasie snu, w stanach wzmożonego napięcia nerwów błędnych, czyli nerwowego układu współczulnego.
U osób ze zdrowym układem krążenia, nie odczuwających subiektywnie żadnych sensacji, wolny rytm zatokowy pracy serca nie wymaga leczenia.
W stanach chorobowych natomiast, zwłaszcza u osób starszych, u których oprócz zwolnienia rytmu pracy serca występuje uczucie ogólnego osłabienia, ziewanie, senność, a zwłaszcza skłonność do omdleń, konieczna jest pilna pomoc lekarska.
Niemiarowość oddechowa
Niemiarowość oddechowa odznacza się stopniowym narastaniem przyśpieszenia rytmu zatokowego pracy serca równolegle z dokonywanym wdechem oraz stopniowym jego zwalnianiem w czasie wydechu. Jest to właściwie jedyny typ arytmii fizjologicznej występującej u dzieci i młodzieży, która może być niekiedy obserwowana również u osób dorosłych. Osoby z chwiejnym układem autonomicznym są do niej predysponowane.
Niemiarowość oddechowa nie wymaga leczenia. Osobom ze wzmożoną pobudliwością można podać środki uspokajające.
Kołatanie serca
Osoby, u których pojawiają się zaburzenia rytmu pracy serca w postaci tzw. skurczów dodatkowych lub tzw. niemiarowości kompletnej w przebiegu trzepotania i migotania przedsionków, mogą odczuwać bliżej nieokreślony niepokój w okolicy serca lub tzw. kołatanie serca. Niekiedy zaś, najczęściej podczas występowania skurczów dodatkowych, odczuwane jest jakby "wywracanie", "koziołkowanie" lub "zamieranie serca".
Leczenie
Jest zrozumiale i oczywiste, że różne typy arytmii wymagają rozmaitego postępowania leczniczego. Leczenie może być podjęte wyłącznie przez lekarza.
Jeśli zaburzeniom pracy serca, zwłaszcza powstałym nagle, towarzyszą nagłe pogorszenie samopoczucia, połączone z ogólnym osłabieniem, nawrotowe skłonności do omdlewania, uczucie ucisku za mostkiem, promieniującego ku górze, nudności, szum w głowie, mroczki przed oczyma, słaba wyczuwalność tętna itp., to taki stan jest wskazaniem do pilnego wezwania lekarza lub pogotowia ratunkowego.
uj
Częstoskurcz rozpoznajemy wtedy, gdy częstość rytmu zatokowego wynosi powyżej 90 skurczów na minutę. Może być następstwem stresu, podniecenia psychicznego, obciążenia organizmu — a tym samym i układu krążenia — fizycznym wysiłkiem, wzmożonego napięcia nerwowego układu współczulnego. Przyśpieszenie tzw. zatokowe, wyzwolone stresem lub wzmożoną pobudliwością ustępuje po usunięciu przyczyny stresującej lub po środkach ogólnie uspokajających. Nie wymaga interwencji lekarskiej, zwłaszcza w trybie pilnym. Zawsze wymaga jednak oceny lekarskiej i ewentualnego podjęcia leczenia przyczynowego.
Zwolnienie pracy serca
Rzadkoskurcz jest to stan, w którym częstość rytmu zatokowego jest mniejsza niż 60 skurczów na minutę. Występuje on w czasie snu, w stanach wzmożonego napięcia nerwów błędnych, czyli nerwowego układu współczulnego.
U osób ze zdrowym układem krążenia, nie odczuwających subiektywnie żadnych sensacji, wolny rytm zatokowy pracy serca nie wymaga leczenia.
W stanach chorobowych natomiast, zwłaszcza u osób starszych, u których oprócz zwolnienia rytmu pracy serca występuje uczucie ogólnego osłabienia, ziewanie, senność, a zwłaszcza skłonność do omdleń, konieczna jest pilna pomoc lekarska.
Niemiarowość oddechowa
Niemiarowość oddechowa odznacza się stopniowym narastaniem przyśpieszenia rytmu zatokowego pracy serca równolegle z dokonywanym wdechem oraz stopniowym jego zwalnianiem w czasie wydechu. Jest to właściwie jedyny typ arytmii fizjologicznej występującej u dzieci i młodzieży, która może być niekiedy obserwowana również u osób dorosłych. Osoby z chwiejnym układem autonomicznym są do niej predysponowane.
Niemiarowość oddechowa nie wymaga leczenia. Osobom ze wzmożoną pobudliwością można podać środki uspokajające.
Kołatanie serca
Osoby, u których pojawiają się zaburzenia rytmu pracy serca w postaci tzw. skurczów dodatkowych lub tzw. niemiarowości kompletnej w przebiegu trzepotania i migotania przedsionków, mogą odczuwać bliżej nieokreślony niepokój w okolicy serca lub tzw. kołatanie serca. Niekiedy zaś, najczęściej podczas występowania skurczów dodatkowych, odczuwane jest jakby "wywracanie", "koziołkowanie" lub "zamieranie serca".
Leczenie
Jest zrozumiale i oczywiste, że różne typy arytmii wymagają rozmaitego postępowania leczniczego. Leczenie może być podjęte wyłącznie przez lekarza.
Jeśli zaburzeniom pracy serca, zwłaszcza powstałym nagle, towarzyszą nagłe pogorszenie samopoczucia, połączone z ogólnym osłabieniem, nawrotowe skłonności do omdlewania, uczucie ucisku za mostkiem, promieniującego ku górze, nudności, szum w głowie, mroczki przed oczyma, słaba wyczuwalność tętna itp., to taki stan jest wskazaniem do pilnego wezwania lekarza lub pogotowia ratunkowego.
uj